Rozdział 3

Dziewczyna zgłodniała, więc postanowiła coś przekąsić. Idąc w stronę nadal obsługującego grill Eda, wyjęła z kieszeni telefon. Zegarek wskazywał 01:06. Czas nadzwyczajnie szybko płynął.

- Cześć, cześć. Co masz dobrego dla mnie? – zapytała z uśmiechem Iwo chłopaka.

- Poleciłbym ci w sumie wszystko. Ręczę, że cokolwiek wybierzesz, będzie smakowało wyśmienicie. Sam przygotowałem każdą potrawę – rzekł z dumą wypisaną na twarzy.

- To poproszę jakiś potężny kawał mięcha.

- Dla solenizantki wszystko. Swoją drogą, wszystkiego najlepszego – uśmiechnął się nakładając koleżance jedzenie na talerzyk.

- Dziękuję ci bardzo. Za życzenia i za jedzonko. Daj mi też trochę sałatki, trzeba trzymać linię – wyszczerzyła zęby dziewczyna, klepiąc się po brzuchu.

- Robi się!

Iwona podziękowała i odeszła. Usiadła przy stole i zaczęła pałaszować. Pierwszy raz od dawna smakowało jej mięso z grilla.

Ten Eddy, to jednak ma rękę do gotowania, pomyślała.

- Smacznego – Iv usłyszała za sobą głos Dana.

- Dzięki – odpowiedziała z ustami pełnymi jedzenia

Iwo dokończyła pałaszować w zaskakująco szybkim tempie.

Oczywiście musiałam się znowu ubrudzić, jem jak prosię, pomyślała patrząc na swoje dłonie.

- Podasz mi chusteczki? Są w mojej torebce – poprosiła.

- Nie ma problemu, już szukam.

Chłopak zaczął przeczesywać torbę Iwony. Wyciągnął wszystko na ławkę. Jego uwagę przyciągnęło kilka rysunków.

- OK, znalazłem! Proszę – chłopak podał jej paczkę chusteczek. – Swoją drogą bardzo ładne te prace – wskazał głową w stronę szkiców.

- Dziękuję – powiedziała i wytarła ręce oraz twarz. – E tam, zwykłe bazgroły – uśmiechnęła się skromnie i zaczęła pakować wszystko do torebki. - Idę się przejść, muszę spalić te kalorie.

- Chętnie ci potowarzyszę, jeśli nie masz nic przeciwko.

Iwona tylko skinęła głową, po czym ruszyli wzdłuż plaży. Przez blisko 10 minut panowała cisza, ale żadne z nich nie czuło się niezręcznie. Wręcz przeciwnie, oboje jakby delektowali się szumem fal oraz blaskiem gwiazd i księżyca.

- Może usiądziemy? – zaproponował Dan.

Chłopak rozłożył swoją kurtkę, na której oboje usiedli.

- Więc jak, zadowolona z imprezy? – zapytał. – Jakoś nie mogłem wypatrzeć cię w tłumie tańczących, ani oblegających altany ludzi.

- Tak wyszło – uśmiechnęła się Iv. – Mimo to, miło spędziłam wieczór.

- Cieszę się, Lizzy włożyła w to wszystko całe serce, bardzo jej zależało na tym, żebyś dobrze spędziła swoje urodziny.

- Naprawdę się postarała – rzekła. –  I jak tu jej nie kochać?

Gawędzili przez jakiś czas, poruszając różne tematy. Daniel dużo pytał o zainteresowania Iwo, o to jakiej muzyki słucha i jakie filmy lubi oglądać. Dziewczyna bardzo go polubiła, uważała, że jest naprawdę nadzwyczaj miłym i uroczym gościem.

Rozmowę przerwał dzwonek telefonu Iwony.

- Słucham cię – zaakceptowała połączenie.

- Gdzie ty do cholery jesteś?! – zapytała zdenerwowana Alice.

- Na plaży, wyluzuj – dziewczyna zaczęła się śmiać. – Poszłam na spacer z twoim Danem – mrugnęła do towarzysza.

- Jest już późno, ludzie się zbierają, ja też jestem padnięta…

- Rozumiem, będziemy za piętnaście minut, chyba wytrzymasz – zapewniła przyjaciółkę Iv i zakończyła połączenie. – Musimy się zbierać, Al na nas czeka. Rusz swój tyłek – zwróciła się do niebieskookiego z uśmiechem na twarzy.

Chłopak prychnął niczym niezadowolone dziecko, wstał i podał jej rękę, żeby mogła się podnieść. Otrzepał kurtkę z piasku, po czym ruszyli w stronę miejsca imprezy. Znów nie zamienili ze sobą słowa. Tym razem szli jednak bliżej siebie, a Dan kilka razy delikatnie musnął swoją dłonią, rękę Iwony, niby przypadkiem.

- Jesteście wreszcie – Alice poderwała się z ławki i przytuliła Iwo. – Widzisz z kim mnie zostawiłaś? Byłam na niego skazana przez blisko pół godziny – wyszeptała do ucha przyjaciółce.

Iwona spojrzała na Matta, chłopaka który był zakochany w Liz od jakiś 2 lat, co w sumie było dosyć słodkie, bo wysyłał jej kwiaty i ogólnie robił dziwne rzeczy, żeby tylko jej zaimponować. W tamtej chwili sprawiał wrażenie biednego i zagubionego, takiego absolutnie nie na miejscu. Dziewczyna miała ochotę go przytulić albo dać lizaka na pocieszenie.

- No – zaczął Dan – to ogarniajcie się drogie panie, zabieramy się stąd.

Każdy pozbierał swoje rzeczy i udali się do samochodu. Al ciągle mówiła, opowiadała o tym, co ominęło jej kuzyna i przyjaciółkę.

Wszyscy się wygodnie rozsiedli, Liz odpaliła silnik i ruszyli w stronę miasta.

- Co ty tam robisz? – zapytała Iwona i odwróciła się do tyłu w stronę szeleszczącego czymś Daniela.

- Zabrałem co się dało! – wyszczerzył zęby i wskazał torby pełne paczek z chipsami i puszek z piwem. – Przecież nie będziemy siedzieć całą noc o suchym pysku.

- No! W takich chwilach, to ja się nie wstydzę przyznać, że jesteśmy rodziną Smith – rzuciła z aprobatą Alice i spojrzała na przyjaciółkę. – No Iv, chyba nie myślisz o powrocie do domu. Jedziemy do mnie.

- Obiecałam mamie, że wrócę – wymigiwała się dziewczyna.

- Napisałam jej smsa jakieś 3 godziny temu, wszystko załatwione.

- Mhm – mruknęła Iwo i lekko się uśmiechnęła.  – To ja i tak nie mam już nic do gadania.

Al spojrzała na nią, mrugnęła okiem i tylko wzruszyła ramionami szczerząc zęby.

- Włącz radio, słodziaczku – powiedziała do przyjaciółki. – Jako, że jesteś solenizantką, możesz wybrać.

Iwona zaczęła szukać jednego ze swoich krążków w pokrowcach.

- Mam! – z triumfem uniosła płytę, po czym wsunęła ją do odtwarzacza.

W samochodzie zabrzmiała piosenka „How” zespołu The Neighbourhood. Dziewczyna nie mogła się od nich uwolnić. Za każdym razem, kiedy słuchała tego bandu miała ciarki na całym ciele. Czysta perfekcja.

- “How could you question God's existence when you question God himself…” – cała trójka zaczęła śpiewać.

Po 3 piosenkach śpiewał już tylko Dan.

- Wow Dan, masz boski głos, mówię serio – pochwaliła go ze szczerym zachwytem Iv.

Chłopak się speszył i uśmiechnął nieśmiało, a Al strasznie się śmiała.

- O co chodzi? Z czego rżysz? – zaczęła wypytywać Iwona, co nie tylko sprawiło, że jej przyjaciółka zaczęła się śmiać głośniej, ale i niebieskookiego doprowadziło do śmiechu.

- Nic nic, nie ważne – wykrztusiła z siebie Lizzy. – Nie przejmuj się.

Iwo nie mając pojęcia o co chodzi, spojrzała bezradnie po swoich towarzyszach i nie mówiła już nic, aż do końca podróży.

Dojechali do domu Alice i weszli do środka. Iwo od razu ruszyła w stronę łazienki. Doprowadziła się do porządku. Doszła do wniosku, że w sumie nie wygląda tak źle, więc ograniczyła się do poprawienia makijażu i rozczesania włosów, korzystając z rzeczy przyjaciółki, po czym udała się do salonu.

Dan akurat rozpakowywać torby, podniósł wzrok na Iv, otworzył jedną z puszek piwa i podał je jej.

- Proszę bardzo – uraczył ją uśmiechem.

- Dziękuję – odpowiedziała i wzięła duży łyk. – Gdzie twoja kuzyneczka?

- Poszła się przebrać, czy coś – rzucił. – Pomożesz mi?

- Pewnie – rzekła, postawiła piwo na blat. – Co mam zrobić?

- Skocz po jakieś miski na chipsy, proszę.

- Ok.

Weszła do kuchni i zaczęła przeczesywać szafki, po znalezieniu 3 misek wróciła do salonu. Liz zdążyła już włączyć muzykę i rozsiąść się wygodnie na fotelu.

Cała trójka świetnie się bawiła. Pili piwo, zajadali się chipsami i innymi fast-foodami. Włączyli jakąś komedię, ale żadnego z nich specjalnie nie zainteresowała, więc skończyli na graniu na Xboxie.

Około 5:30 Al odpadła pierwsza. Zasnęła na kanapie, kiedy pozostała dwójka kończyła rundę na konsoli. Iwona przykryła ją kocem i zaczęła zbierać puste puszki do worka, bo Daniela gdzieś wcięło.

Dziewczyna zaniosła śmieci pod drzwi, a kiedy wróciła zastała Dana malującego swojej kuzynce wąsy na twarzy.

- Naprawdę Dan? Naprawdę? – zaczęła się śmiać. – To wcale nie było dziecinne.

- Oj nie przesadzaj! – on również wybuchł śmiechem. – Idziesz ze mną na chmurkę? – mrugnął okiem.

- W sumie, to czemu nie? – odpowiedziała.

Ogólnie, to nie paliła, ale okazyjnie zdarzało jej się sięgnąć po papierosa.

Wyszli za dom, usiedli na schodach i zaczęli palić.

- Ale jestem zmęczona – powiedziała Iwo.

- Uwierz mi, że nie ty jedna – odpowiedział niebieskooki i spojrzał na towarzyszkę. – Nie dziwię się, że Al mówiła o tobie tyle dobrych rzeczy. Jesteś naprawdę bardzo w porządku.

- Miło mi – uśmiechnęła się nieśmiało. – Ty też jesteś całkiem ok – szturchnęła go łokciem w żebra.

- Dobra, zbieramy się do domu, bo zaraz odpłynę.

Weszli z powrotem do domu, Dan prawie zabił się wchodząc do środka, co spowodowało kolejną falę śmiechu.

- Zapomniałem życzyć ci wszystkiego najlepszego – zbliżył się do Iwony. – A więc spełnienia najskrytszych marzeń – pocałował ją delikatnie w czoło.

- Dź – dziękuję – wydukała.

- Dobranoc – uśmiechnął się i poszedł do pokoju.

Iv zrobiła to samo. Zajęła pokój dla gości, na najwyższym piętrze. Na komodzie leżała męska koszulka i szorty poskładane w kostkę, przygotowane wcześniej przez Liz. Iwona zrzuciła więc z siebie ubrania, włożyła na siebie T-shirt oraz spodenki i rzuciła się na łóżko. Zdążyła się tylko zakopać w pościeli, bo od razu zmorzył ją sen.